"Ik MOET een manier vinden om hiermee om te gaan, ik wil van die warboel in mijn hoofd af".

23 april 2017

“Ik voel me niet goed, ik slaap slecht, ik heb continu het gevoel dat ik iedereen tekort doe.

Mijn hoofd zit vol ellende en ik krijg dat er -helemaal alleen- niet uit.

Morgen heb ik een therapiesessie gepland staan bij Katelijne, ik hoop zó dat ze mij kan helpen. 

Ik wil me gewoon niet meer zo voelen.

Ik wil blij en gelukkig zijn en zo voel ik me niet, al heel lang niet en ik wil er vanaf. Ik heb er alles voor over.

Ik wil genieten van het leven en van alle dingen die er nog wel zijn.

Ik wil niet huilen, ik wil weer lachen.

Ik wil me niet opgejaagd voelen door geldproblemen, ik wil relaxed in het leven staan.

Ik wil lief zijn voor Johan en een leuke opgewekte moeder voor onze boys.

Ik wil graag met ze op vakantie. Naar Euro Disney, zoals ik ze beloofd heb.

Gewoon genieten.

Ik wil dat Johan zijn langverwachte motor kan kopen. 

Ik wil dat die Bolle er nog is en dat iedereen weer blij en gelukkig is.

Maar dat is niet zo.

Ik MOET een manier vinden om hiermee om te gaan.

Ik wil van die warboel in mijn hoofd af.”

Bovenstaande tekst heb ik opgeschreven in één van mijn vele schrijfboekjes. 

Iedere dag probeerde ik mijn hoofd wat meer helder te krijgen door de gevoelens van mij af te schrijven.

Wat was het een drama in mijn hoofd destijds, ik kon alleen maar huilen en wilde mijn bed niet meer uit. 

In 2012 stonden we 110.000 euro in de min, in 2017 zouden we van die schuld af zijn.

Kruipend en op onze tandvlees naar de eindstreep, zo voelde het.

We waren zó blij toen eindelijk DE DATUM daar was. Geen schulden meer, weer kunnen bouwen. 

Vrienden hadden een goed gevulde spaarrekening, ze kochten een mooiere auto, gingen van hun starters woning naar een groter huis.

Wij trokken in een huurhuisje en hadden geen cent.

Wij hadden vanaf 2008 twee koopwoningen gehad, wat betekende dat we 5 jaar lang keihard hadden gewerkt om alle dubbele lasten te kunnen betalen, maar uiteindelijk trokken we dat niet meer, en beide woningen moesten noodgedwongen verkocht worden. 

Pijnlijk. Niet alleen je grote droom - een vrijstaand huis op een kavel van 700 vierkante meter- aan diggelen. Maar ook nog eens 110.000 euro als een strop om je nek geknoopt.

Chapeau!

Maar goed, schouders er nog een aantal jaar onder en door. Zo hadden we het bedacht. Dat lukte ook met vallen en opstaan uiteraard.

We beloofden de jongens dat zodra we schuldenvrij zouden zijn, we dan - eindelijk- naar Euro Disney zouden gaan. 

Niet gelukt.

Twee jaar voor DE DATUM besloten we om iemand te helpen, die namen we in huis en probeerde we zo goed en zo kwaad als het ging een fijne plek te bieden. We hadden weinig geld, maar maakte er altijd wel wat van.

Tegen de tijd dat we schuldenvrij zouden zijn, vertrok ze en liet ons achter met een schuld van bijna 10k.

Kruipend naar de eindstreep mét een mes in je rug. Pijnlijk en, zó oneerlijk.

Als ik ergens niet tegen kan is het onrecht. Woest was ik toen de persoon in kwestie vrolijk een weekend Disneyland Parijs boekte.

Godverdomme, dat had ik onze jongens beloofd. Excuse my French ;)

En toch he. Kan ik nu na zoveel jaar dankbaar zijn voor dat onrecht.

Voor het drama.

Of voor alle levenslessen.

Het is maar net hoe je ernaar kijkt.

Want je mindset is alles. De manier waarop je denkt bepaalt de stappen die je neemt in je leven.

Als ik iets geleerd heb in de afgelopen jaren, dan is de manier waarop je denkt, wat jij gelooft het allerbelangrijkste.

Geloof je dat je ooit weer genoeg geld op je rekening zal hebben?

Geloof je dat je werk kan doen waar je echt blij en gelukkig van wordt?

Geloof je dat je alles ‘zelluf’ moet doen, of mag je om hulp vragen?

En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik geloof inmiddels dat ALLES mogelijk is. Wat een vrijheid!

Goede voornemens heb ik niet, wel mooie doelen voor 2025 maar die had ik al ;).

Vandaag blaas ik 42 kaarsjes uit en neem ik de tijd om met veel dankbaarheid terug te kijken op de afgelopen jaren. Want dat vergeet ik nog wel eens.

Ik ben blij dat ik zoveel heb opgeschreven destijds, dat maakt het terugkijken een heel stuk makkelijker.

Ik wil je bedanken voor het lezen van mijn blogs, je bent één van de vele. Wat mij dan weer motiveert om te blijven delen, dus dank je wel.

Ik houd ervan om mezelf kwetsbaar op te stellen. 

Vaak deel ik met knikkende knieën mijn schrijfsels, eerlijk is eerlijk ;) want ‘Je vuile was buiten hangen doe je niet’. Met die overtuiging ben ik opgegroeid in ieder geval.

Dat is een van de vele overtuigingen die ik heb losgelaten.

Je kwetsbaar opstellen, nodigt de ander uit om hetzelfde te doen.

Dat zorgt dan weer voor verbinding, naast vrijheid en kwetsbaarheid staat ook die in mijn rijtje kernwaarden voor 2025.

Zo is de cirkel weer mooi rond✨

Nogmaals dank voor het lezen.

Ik wens je een magisch, verbindend en liefdevol 2025 toe!

Liefs,

Christa