"Ademwerk, ik had er weleens van gehoord, maar ik had eerlijk gezegd geen idee wat ik kon verwachten. Iets met ademen, dat is duidelijk, maar ‘werk’?
....Ik zou het wel ervaren en inderdaad, achteraf snap ik het woordje ‘werk’ wel.
Na een paar minuten ademen kwam ik er helemaal in, mijn lijf begon te tintelen en het was net of ik de ervaring in dreef. Het was intensief en mooi. Dat je dit met ademhalen kan bereiken. Niet alleen door dat natuurlijk, ook de sfeer, muziek en energie die erbij kwam, maakte het helemaal compleet. Hiervoor ben jij echt in de wieg gelegd Chris, dat stond al in de sterren geschreven! Dit is jouw kracht! Dat we dit samen konden doen voelde als een bijzonder cadeautje om nooit meer te vergeten. Dank je wel 😘"
Deze review n.a.v. een ademsessie kreeg ik van mijn ex-schoonzus, de ex-vrouw van mijn overleden broer, weet je wel?
Ik deel -uiteraard in overleg- wat meer over deze ademsessie, omdat hij voor mij ontzettend bijzonder was en ik deel graag bijzondere dingen zoals je weet.
Trouwens, deze sessie was niet alleen voor mij bijzonder. Lees maar…
Ik stap 's ochtends rond half negen - een beetje gehaast- de ruimte in en ik ‘voel’ het meteen, hij -mijn broer- is hier ook.
Zelden heb ik zijn energie zó sterk aanwezig gevoeld.
Ik zet een kopje thee voor ons, zodra we daarmee geïnstalleerd zijn, vraag ik haar of ze met een specifieke reden komt ‘ademen’.
Waarop ze antwoordt: 'nou nee niet echt, maar wat ik wel merk is dat ik mezelf steeds voorbij loop. Dat ik te vaak ja zeg terwijl ik eigenlijk nee bedoel.’
Na wat doorvragen, beseft ze dat ze nog best vaak een schuldgevoel richting mijn broer heeft over hoe het destijds allemaal is gelopen.
Op het moment dat mijn broer besloot uit het leven te stappen, waren ze nog niet zo lang uit elkaar.
En, dat ze door dat gevoel wellicht onbewust aan het overcompenseren is…..
Ik zet de muziek aan en begeleid haar met de verbonden ademhaling, wat al na korte tijd als vanzelf lijkt te gaan. Ik leg mijn handen op haar voeten en zodra ik dat doe voel ik ‘dit zijn niet alleen mijn handen', hoe gek dat ook klinkt.
Het was een hele aparte gewaarwording, kan ik je zeggen.
Overal waar ik haar intuïtief aanraak (noem het reiki :), heb ik hetzelfde gevoel.
Het is een intense sessie waarbij veel verdriet vrij komt, en waar ook ik de tranen over mijn wangen voel lopen.
Het is de hele tijd alsof alles dat er gebeurd PRECIES de bedoeling is op dat moment, alsof hij en ik dit samen aan haar geven. Een ‘het is helemaal ok Naat, laat dat schuldgevoel maar los’. Zoiets.
Na een tijd zet ik de muziek wat zachter en vertel haar dat ik thee ga zetten en ook iets te eten mee terug neem.
Zodra ik de ruimte weer in kom lopen, zit ze overeind en probeert te bevatten wat ze zoal allemaal beleefd heeft. ‘Je krijgt straks wat woorden van me hoor’.
Waarop ik antwoord dat er niet altijd woorden nodig zijn.
Ons hoofd wil altijd ergens woorden aangeven, zodat we het e.e.a in een hokje kunnen plaatsen, maar het is zo fijn om soms helemaal uit de woorden te kunnen blijven en het gewoon ‘alleen maar’ te voelen.
Na een tijdje zegt ze: ‘Ik had de hele tijd de neiging om tegen jou te zeggen dat we hier met z’n drieën waren, maar hij zei steeds tegen mij ‘Dat hoef je haar niet te zeggen hoor, ze weet het’.
Kippevel.
Comments